گويند روزي حاكم وقت به بوذجمهر ظن بد كرد و او را به سياهچال انداخت تا اعدامش كند! وقتي زندانبان براي سركشي به نزد او آمد او را خونسرد يافت و گفت:
مرگت هر آن نزديكتر مي شود و هر آن امكان دارد كه حكم اعدامت اجرا گردد اما در حال تو دگرگوني پديد نيامده و هيچ نگراني در چهره ات پديدار نشده علت اين همه اعتماد به نفست چيست؟
بوذجمهر گفت: معجوني ساخته ام كه هر كه آن را به كار بندد او را از هيچ چيز باكي نخواهدبود! مرد پرسيد و آن معجون چيست؟
بوذجمهر گفت:اول آن كه مرگ دست خداست و هيچ كس قادر به گرفتن جان من نيست مگر به خواست و اراده او.
دوم اينكه ممكن بود از اين حال روز من بدتر به سرم بيايد و اين حال و روزم در مقابل آن جاي شكر دارد
سوم اينكه از اين ستون به آن ستون فرج است و امكان دارد هر آن اتفاقي اين راي و حكم حاكم را نقض نمايد
چهارم اينكه ( هر چه فكر كردم اين مورد يادم نيامد و گويا بكل فراموشش كردم! شايد اين مورد هم فراموشي بوده ! فراموشي بعضي وقت ها بهترين نعمتي كه خدا به ما داده و گاهي اوقات بغير از فراموش كردن سختي ها راه چاره ديگري نداشته باشيم) ...